ارز دیجیتال زیلیکا (Zilliqa) چیست؟ + مزایا و معایب

ارز دیجیتال زیلیکا چیست؟ زیلیکا یکی از جدیدترین پروژه های ارز دیجیتال به شمار می رود که هدف آن افزایش مقیاس پذیری از طریق شاردینگ می باشد. همانطور که احتمالا می دانید ارزهای دیجیتال نوعی پول مجازی هستند که در این سال ها در بازارهایی مانند کریپتو کارنسی و فارکس معامله می شوند. شما باید شناخت کافی نسبت به ارزهای دیجیتال داشته باشید تا بتوانید با تکنیک های تحلیلی بهترین ارز را معامله کنید. در این مطلب از کوین اکسو قصد معرفی ارز دیجیتال زیلیکا (Zilliqa) را داریم.

ارز دیجیتال زیلیکا (Zilliqa) چیست؟

زیلیکا یک پلتفرم بلاکچین قرارداد هوشمند است که در ابتدا برای مقیاس هزاران تراکنش در ثانیه طراحی شد. زیلیکا برای بهبود مقیاس پذیری و سرعت بلاکچین از شاردینگ به عنوان راه حل مقیاس پذیری لایه دوم استفاده می‌کند. چشم انداز پروژه، حرکت به سمت Web3 است. این پروژه در سال 2017 شروع به کار کرد. شبکه آزمایشی زیلیکا در مارس 2018 راه اندازی شد و در ژوئن 2019 شبکه اصلی وارد بازار شد. این پروژه خود را اولین بلاکچین عمومی در جهان می‌نامد که کاملاً به شبکه اشتراک گذاری متکی است.

نحوه استخراج ارز دیجیتال زیلیکا

همانطور که پیش از این ذکر شد، توکن‌های شبکه زیلیکا، ZIL  نام دارند و حداکثر میزان رمز ارزهای آن به ۱۲,۵۳۳,۰۵۲,۴۳۵ عدد محدود شده است. تاکنون بیشترین قیمت برای رمز ارز ZIL برابر با ۰.۲۴۲ دلار ثبت شده است.

استخراج ZIL توسط یک پروتکل اجماع ترکیبی PoW و BFT انجام شده و نسبت به بلاک چین‌های PoW معمولی مقداری متفاوت است. علاوه‌برآن، ZIL در طیف وسیعی از صرافی‌ها مانند BITBOX ،Binance ،Huobi ،Bithumb و OKEx برای معامله قابل دسترس است. جفت‌ های این ارز برای تراکنش نیز ETH ،USDT و BTC در نظر گرفته شده‌اند.

گفتنی است که ارزش معاملات روزانه ZIL بیش از ۵۰ میلیون دلار آمریکا برآورد شده و سرمایه بازار آن در سال ۲۰۲۳، بیش از ۳۹۴ میلیون دلار است.

ویژگی های رمز ارز زیلیکا

زیلیکا در صنعت رمز ارزها یک نمونه منحصر به فرد به شمار می آید؛ چراکه تمرکز آن بر شاردینگ سیلا (Scilla) معطوف است. سیلا یک زبان برنامه نویسی بومی است که با تأکید بر امنیت به توسعه دهندگان این امکان را می دهد که کدهای مربوط به DAppهای دلخواه خود را نوشته و این اپلیکیشن ها را راه اندازی نمایند. این Dappها با هدف شبیه سازی خدمات ارائه شده در جهان واقع طراحی می گردند.

شبکه اصلی سیستم شاردینگ زیلیکا در ژانویه ۲۰۱۹ عملیاتی شد و با توجه به تکمیل اخیر آن، توانست یک قدم جلوتر از دیگر پلتفرم های بلاکچین عمومی جای گیرد.
نخست آنکه زیلیکا از سازوکار شاردینگ استفاده می کند. شاردینگ فرآیندی است که در آن گره های بلاکچین به گروه های مختلف تقسیم می گردند. تعداد گره های هر گروه تقریباً با سایرین برابر بوده و بنابراین اگر فرض کنیم که یک شارد می تواند در عرض یک ثانیه ۱۰ تراکنش را به انجام برساند، مجموع این شاردها به همراه یکدیگر می توانند ۱۰۰ تراکنش را در ثانیه انجام دهند.

به منظور حفظ امنیت اطلاعات، گره ها بایستی اندازه قابل توجهی داشته باشند. دو نوع تراکنش ممکن است بر روی بلاکچین زیلیکا ظاهر گردد: تراکنش های انتقال و تراکنش های مینتینگ (ضرب) توکن ها. تراکنش های انتقال هنگامی رخ می دهند که یک کاربر توکن های ZIL را بین دو طرف یک قرارداد رد و بدل می کند. تراکنش های مینتینگ به مواردی اطلاق می شود که ماینرها بلوک های جدید با تراکنش های تازه افزوده شده به آن ها را با بیش از ۶۰۰ گره هش می کنند.

سازوکار اجماع زیلیکا با یک فاز اولیه اثبات کار (Proof of Work یا PoW) آغاز می شود. در طی این مرحله، سرمایه گذاران بایستی از طریق تکمیل یک هش بخصوص بلاکچین را مورد تأیید قرار دهند. این فرآیند دارای قطعیت (Finality) است؛ به این معنا که اکثر گره ها باید پیش از نهایی شدن بر سر یک مینی بلوک توافق نمایند.

مزایا و معایب رمز ارز زیلیکا

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های زیلیکا، رفع مشکل مقیاس پذیری بلاک چین است که سعی کرده با تقسیم‌بندی بلاک چین به بخش‌های کوچک‌تر، به افزایش سرعت تراکنش‌ها کمک ‌کند.

زیلیکا مزایای بسیاری برای کاربران خود به ارمغان آورده است. ساختار غیرمتمرکز شبکه زیلیکا به کاربران این امکان را می‌دهد تا تراکنش‌های خود را بدون سانسور و دخالت طرف سوم انجام دهند.

تقسیم‌بندی این شبکه به بخش‌های کوچک‌تر توان عملکردی این پلتفرم را افزایش داده و امکان انجام همزمان نقل و انتقالات عظیم از ارزهای خارجی و نیز تراکنش‌های بسیار کوچک را برای کاربران این شبکه میسر می‌سازد. توسعه‌دهندگان با استفاده از این قابلیت‌ها می‌توانند اپلیکیشن‌هایی با نفوذ بیشتر بسازند. همچنین مصرف‌کنندگان نیز با هزینه کم‌تری دستورات را به انجام برسانند.

در کنار همه این‌ها، ارز دیجیتال زیلیکا در مقایسه با بیت کوین که به انرژی بیشتری جهت انجام تراکنش‌ها و ماینینگ احتیاج دارد، آسیب کمتری به محیط زیست وارد می‌کند.

از معایب این شبکه می‌توان به نوپا بودن آن اشاره کرد. همچنین، در حالی‌که تعداد تراکنش‌هایی که پردازش می‌شوند نامحدود است، تعداد گره‌های شبکه محدود است و احتمال دارد این موضوع موجب بروز برخی اختلالات شود.